 Wysłany: Wto 17:04, 26 Sie 2008 Temat postu: „Uciec tam, gdzie kończy się tor” |
|
| „Uciec tam, gdzie kończy się tor”
Dziewczyny usiadły na dywanie w pokoju Laury. - Ula, mówię ci, czasem chciałabym uciec stąd na koniec świata. Albo tam, gdzie kończy się tor mojego życia. W domu spokojnej starości, z pieluchą na tyłku i grupką starców. - Co ty gadasz? To, że twój Fryderyk z tobą zerwał to przecież nie koniec świata! Nagle zadzwonił dzwonek do drzwi. - Pewnie pizza. Pójdę otworzyć, bo widzę, że twój obciążony depresją zad nie ruszy się stąd. * - Tak? - Dobry wieczór. Pizza dla pani. Ula odebrała pizzę i szybko zamknęła drzwi. - Lari, bezpłatna margharitta z sosem czosnkowym poprawi ci humor? Wiesz, idziemy przecież na nocny seans filmowy, a filmy z takim ponurakiem nie są dobre dla zdrowia… Nagle Laura rzuciła się na szyję przyjaciółce. - Ula! Jesteś najlepszą przyjaciółką na świecie! - No wiesz, ty też nie jesteś najgorsza. Dziewczyny spojrzały na siebie i roześmiały się. Nie zapowiada się na to, żeby ich wieloletnia przyjaźń miała się skończyć. I dobrze. * - Świetne były te filmy. Ciekawe, czy rodzice już wrócili. Ulka, która godzina? - Hmm… - Ula spojrzała na zegarek – Trzecia nad ranem. Laura zaniepokoiła się. - Szybciej! Rodzicie niedługo będą! Resztę drogi przebyły biegiem. Prawie potrącił je samochód, ale pędziły dalej. Nie zważając na czerwone światła w końcu dobiegły do mieszkania Laury. - Uff! Zdążyliśmy. Jeszcze ich nie ma. - O, stara! – wydyszała Ula – Jeśli będziemy miały robić sobie taki maraton w drodze powrotnej, to mnie uprzedź. Bieg w obcisłej sukience która nie pozwala ci nogą ruszyć nie jest za fajny… - Nie zrzędź! Musimy się przebrać. Ty idź do łazienki dla gości, ja przebiorę się w pokoju. Za niecałe dziesięć minut dziewczyny były już w piżamach i pod kołdrą. Tzn. pod kołdrą była Laura, Ula siedziała w śpiworze. Dziewczyny usłyszały zgrzyt klucza w drzwiach. - Ledwo co, ale nam się udało! A teraz ciii, udawajmy że śpimy. * W tym czasie… - Mężu, stawiam dychę, że jeszcze nie śpią. - Kto nie śpi? - Jak to kto? Laura i ta jej koleżanka. - Ja myślę, że już śpią… Jak mogą nie spać o tej porze? Żonko, nie wiem czy wiesz, ale jest za pięć czwarta. Nad ranem! - Ale jesteś naiwny… To są nastolatki! One nie chodzą spać tak wcześnie, jak kiedyś, kiedy były dziećmi. No to jak, zakładamy się? - Jasne. * - O! Słyszę kroki na schodach! – wyszeptała Ula – To pewnie twoi rodzice. Po chwili drzwi pokoju Laury otworzyły się. - Dziewczynki? Śpicie już? – pytał ściszonym głosem mąż pani Marzakowej. Cisza. - Dziewczyny? – powtórzył. – Ha! Mówiłem ci, że śpią! Poproszę o moją dyszkę. Gdy rodzice wyszli, dziewczyny poczuły ulgę. Niestety, gratulowały sobie udanej akcji zbyt głośno i staruszkowie ich usłyszeli… Drzwi ponownie się otworzyły. - Wiemy, że nie śpicie. – powiedziała zwycięskim głosem mama Laury. - Eh… No i wpadłyśmy. – odezwała się Ula. – Dzień dobry wieczór państwu, że się tak wyrażę. - Jak możecie nie spać o tej godzinie? – pytał oburzony ojciec. - No i widzisz! Gdzie mój dziesiątak? – pani Marzak cieszyła się z wygranej. - Założyliście się o taką głupotę? – pytała rozśmieszona córka Marzaków. - Eee, no tak… - odpowiedzieli chórem speszeni rodzice. - Czasami naprawdę zachowujecie się jak dzieci! – powiedziała Laura i razem z Ulą roześmiały się w głos. Koniec cz. I Haha ^^ Ciocia Dajj. się ośmieliła x33 |
|
